Endodoncja opiera się na leczeniu chorób miazgi zęba, w której to znajduje się szereg nerówów i naczyń krwionośnych, które mają na celu utrzymanie zęba przy życiu. Leczenie kanałowe bardzo często zostaje jedyną możliwością zachowania zęba, chociaż może wymagać zarówno cierpliwości jak i kosztów. Pomaga ono uniknąć konieczności usunięcia zęba, który leczony kanałowo przy zachowaniu odpowiedniej pielęgnacji i stopnia kontroli pozwala utrzymać przez długi czas własny ząb w jamie ustnej, stanowiąc solidny zrąb oraz koronę lub też filar mostu. Istotą takiego typu leczenia jest usunięcie z komory i kanałów korzeniowych chorej miazgi, a następnie mechanicznym uzupełnieniu i poszerzeniu kanałów i wypełnieniu ich specjalnymi materiałami. Aby zwiększyć komfort wykonywanego leczenia zwykle pacjenta poddaje się znieczuleniu.
Ząb pod mikroskopem
Lekarz widzi wtedy dokładnie całą komorę zęba oraz szereg kanałów, co pozwala mu je dokładnie opracować i oczyścić. Dzięki temu ryzyko wystąpienia powikłań jest znacznie mniejsze, a szanse na uratowanie zęba większe. Z punktu widzenia pacjenta oba typy leczenia (tradycyjne i mikroskopowe) wyglądają bardzo podobnie. Lekarz rozpoczyna zabieg od zabezpieczenia zęba przed zalewaniem śliną, następnie otwiera ząb, mikroskop znajduje się tuż nad głową pacjenta i umożliwia wgląd w strukturę i wnętrze zęba. Wskazaniami do wykonania takiego zabiegu może być nietypowa anatomia zęba, albo też wąskie czy zrośnięte kanały. Niektóre z przypadków można skutecznie leczyć wyłącznie pod mikroskopem. Zawsze też zwiększa on szanse na to, że zęby przeznaczone wcześniej do usunięcia będą prawidłowo funkcjonować jeszcze przez długie lata.
